Lieve J,

Het is tijd om iets recht te zetten. In mijn vorige brief was ik nogal negatief over 5 december. Eigenlijk ben ik dol op het sinterklaasfeest en de bijbehorende tradities. Het is zo’n gezellige tijd vol geheimzinnigheid. (Nee, wees maar niet bang. Ik zal niet weer aan het rijmen slaan.) Het is jammer dat het voorbij is. Met name mijn jongste heeft ervan genoten. Diep gelovig is ze nog. Ze ging zelfs in haar zwartepietenpak naar school!

En nu staat Kerst voor de deur. Ook een fijn feest. Zeker nu jij en C dit jaar komen! Ik moet je wel waarschuwen. Ik ben geen kerkganger. Kerstmis vieren wij vooral door het lekker een paar dagen rustig aan te doen: boswandelingen maken, spelletjes doen, films kijken en gezellig samen kokkerellen en eten. Mochten jullie wel graag je religieuze plichtplegingen willen doen, dan is dat uiteraard mogelijk. Hier in de omgeving zijn allerlei soorten kerken. En ook moskeeën en synagogen trouwens. Niet dat je die nodig hebt, maar ik wil maar zeggen: er zit vast wel iets bij van jullie gading.

Vreemd eigenlijk, vind je niet? Hoe zo’n christelijke traditie gemeengoed is geworden – ook bij niet-gelovigen. Ik ben opgevoed vanuit de humanistische levensovertuiging. Kerst vierden we echter wel altijd. Van huis uit is Kerst voor mij een familiefeest. We hebben extra tijd en aandacht voor de mensen om ons heen. Niks hoogdravends, maar gewoon er voor elkaar zijn in voor- en tegenspoed. En stilstaan bij alle zegeningen.

Misschien lijkt dat toch wel wat op hoe jij je geloof beleeft. Alleen noemen we het anders. Ik ben blij dat ik in de loop der jaren wat heb mogen lenen van de tradities van religies. Ik hou wel van rituelen en symbolen (neem nou zo’n sinterklaasfeest …). Andersom hoop ik dat de humanistische verdraagzaamheid verankerd is geraakt in de overtuiging van anderen.

Wij gaan een fijne tijd tegemoet samen, dat weet ik zeker. We steken vast veel van elkaar op. Tot heel snel. Ik wens jullie een goede reis!

Liefs,
A


Anke Werker en Rick de Haas


‘Follies and nonsense, whims and inconsistencies do divert me, I own, and I laugh at them whenever I can.’
Met dit citaat van Jane Austen (1775-1817) als motto schrijft Anke Werker (1972) brieven aan deze schrijfster. Een reactie verwacht ze niet. Wel hoopt ze antwoord te vinden op de vraag hoe anders de wereld van nu is in vergelijking met twee eeuwen geleden. En, is die wereld wel zo anders? Illustrator Rick de Haas voorziet de brieven van commentaar in beeld.