Uit een onderzoek naar 1100 documenten geschreven door Jane Austen blijkt dat zij helemaal niet de taalpuriste was voor wie zij altijd gehouden is. Dat concludeert Kathryn Sutherland van de Oxford University. Zij bestudeerde de documenten en kwam er achter dat Jane Austen nogal slordig in haar interpunctie en grammatica was. Het kan dan ook niet anders dan dat haar gepubliceerde werken flink geredigeerd zijn door de uitgever, stelt de onderzoekster. Het bericht is het afgelopen weekend wereldnieuws geweest. In het ANP bericht dat vele Nederlandstalige nieuwssites hebben overgenomen, wordt Sutherland als volgt geciteerd:
,,Het is algemeen aangenomen dat Austen een perfecte styliste was. Haar broer Henry heeft in 1818 gezegd dat alles geheel afgewerkt uit haar pen vloeide”, zei de deskundige zaterdag. Maar de originele documenten doen haar reputatie als taalpuriste teniet. ,,Zij overtrad de meeste regels voor het schrijven in goed Engels.”
Maar Sutherland concludeert ook dat Austen veel meer met taal experimenteerde dan tot nu toe bekend was. BBC News citeert haar:
The manuscripts, she went on, “reveal Austen to be an experimental and innovative writer, constantly trying new things.”
They also show her “to be even better at writing dialogue and conversation than the edited style of her published novels suggest.”
Sutherland deed het onderzoek naar aanleiding van de digitalisering van Jane Austens manuscripten. Deze zijn te vinden op de website Jane Austen’s Fiction Manuscripts.
‘Kon niet spellen’ en ‘slordig in haar interpunctie en grammatica’- Ach – kom op’! Ik heb de Engelse artikelen hierover aandachtig gelezen en van de voorbeelded die Sutherland geeft is het helemaal niet accuraat om te suggeren dat William Gifford de werk van Austen ‘zwaar’ bewerkt heeft.
Dat Austen ‘ei’ en ‘ie’ wel eens door elkaar is alom bekend. Maar om te zeggen dat ze “broke most of the rules for writing good English” is zwaar overdreven. Jane Austen gebruikte kennelijk veel dashes (streepjes) tussen clausules in haar zinnen. Gifford heeft deze vervangen door semi-colons. Een dash en een semi-colon spelen bijna precies dezelfde rol in interpunctie. Het gebruik van het een of ander is veelal een kwestie van persoonlijk, stijlistisch smaak. Ook heeft hij bepaalde lappen tekst opgebroken in verschillende alineas. In de verschillende artikelen lees ik geen enkel voorbeeld dat gegeven wordt van slecht grammatica (ik neem aan dat bijna iedereen weet dat dit HEEL iets anders is dan spelfouten). Austen was juist zo alert op slecht grammatica dat ze het met opzet in de mond stopte van haar meer vulgaar karakters (i.e., Lucy Steele)
Verder heeft Sutherland alleen aan te merken dat de manuscripten tonen “blots, crossings out, messiness”. Duh!!! Deze waren werk manuscripten, waar Austen keer op keer terugkwam om ze bij te werken en perfectioneren. We hebben geen enkele voorbeeld van haar hand wat toen een ‘fair copy’ genoemd werd – een ‘finished manuscript’ zoals ze dat naar een uitgever zou sturen.
En het enige manuscript die je enigzins zou kunnen vergelijken met haar gepubliceerde werk zijn de twee ‘cancelled’ hoofdstukken van Persuasion. Daaruit blijkt dat Gifford voornamelijk de ‘ie’ – ‘ei’ fouten uit heeft gehaald, haar interpunctie heeft veranderd in iets dat hij meer visueel elegant vond, en wat nieuwe alineas heeft gecreeerd. Big deal!