2017 is een bijzonder Jane Austen jaar. We herdenken dat Austen 200 jaar geleden stierf, maar vieren vooral haar leven en haar werk. Schrijfster Anke Werker en illustrator Sanne van der Bruggen doen dat met hun maandelijkse column ‘Happy Jane Year’. Dit is de zesde aflevering.

Het Jane Austen-symposium in Utrecht ligt alweer een paar weken achter ons. Maar het is nog recent genoeg om even bij stil te staan. Want wat was het een bijzondere dag. De prachtige hal met glas-in-loodplafond was een ideale setting en zou zo kunnen dienen als locatie in een verfilming van Jane’s boeken. Het deed zelfs denken aan de scène in Persuasion uit 1995 waarin Anne met Lady Russell door de Pump Room flaneert.

Zou Jane er zelf rondgelopen kunnen hebben? Nee, want ze is Engeland nooit uit geweest. Maar laten we even doen alsof tijdreizen mogelijk is, net als in Lost in Austen. Dat Jane op 13 mei door een raar luikje ergens in een bezemhok van Drift 21 haar eigen symposium is binnengestapt. Niemand die het zou hebben doorgehad, want ze was gewoon een van de vele vrouwelijke aanwezigen geweest. Met haar elegante opgestoken kapsel en bloemetjesjurk zou ze zijn opgegaan in de groep. Al had de oplettende bezoeker misschien gezien dat er een vrouw was van wie de jurk iets langer was en die niet zoals de anderen te pas en te onpas selfies maakte.

Extase

Ze zou met haar hoofd afgewend langs de organisatoren zijn geschuifeld. Tijdens het openingswoord door Guus Luijters had ze vast zitten glimmen van trots. Hoewel het niet was zoals het hoorde – deze man verklaarde haar in het openbaar de liefde terwijl ze nog niet eens netjes aan elkaar waren voorgesteld! – was het alleraardigst dat hij haar zo de hemel in prees.
Tijdens de lezing van Chris Louttit raakte ze in extase. Ze begreep wel niet precies wat ze zag en hoe al die moderne fratsen werkten, maar ze snapte dat dit alles was voortgekomen uit haar boeken.
Overweldigd door alle indrukken zou ze in de pauze de rust van de tuin hebben opgezocht. Waar ze heel toevallig naast Penelope Townsend op een bankje terecht zou zijn gekomen, die natuurlijk een gesprek zou hebben aangeknoopt over de geneugten van Bath. Tot Jane haar onderbrak met de vraag: ‘Zeg, weet jij eigenlijk wat je met zo’n film verdient?’

Darling children

Ze heeft nooit kunnen vermoeden dat het zo zou uitpakken met haar werk. Maar ze zou ervan genoten hebben. Van het commerciële succes, en van de de aandacht. Van de Janeites in het Utrecht van 2017, waarbij de jongste bezoeker minstens zestig jaar scheelde met de oudste. En van de gesprekken, over die dingen waarover je als Austen-fan nou eenmaal niet uitgesproken raakt: reisjes naar Engeland, nieuwe biografieën, aankomende Austen-activiteiten (zoals het festival in Bath en het Netherfield ball) en, natuurlijk, vooral ook over de boeken. Haar ‘darling children’.

Het was een heerlijke dag. Nogmaals dank, Ilse, Paul en Karin!