Emma-schrijfwedstrijdDeze inzending voor onze Emma-schrijfwedstrijd is geschreven door Denise Vekeman.

Henry en Edith Abbington lopen in de boomgaard en proeven van het rijpe fruit. ‘De peren zijn heerlijk, we maken er lekkere jam van’, zegt Edith. De nieuwe dominee, zijn vrouw en hun dochters Lily en Anna hebben het hier best naar hun zin. De meisjes slenteren door het glinsterende gras, de geur van de rozen komt hen tegemoet. Een flauw briesje brengt verkoeling.

Lily staat aan de keukentafel en kijkt door het raam naar het eekhoorntje dat over het malse gras rent. Een brede regenboog schijnt hoog aan de blauwe lucht. Als je een regenboog ziet mag je een wens doen, zegt ze. Lily doet haar ogen dicht ademt diep en wenst dat James, de zoon van de rijke Wakefields, verliefd op haar zou worden.
De zon schijnt fel en Anna zit op de trap, dromend voor zich uit te staren, haar gedachten mijlenver weg. Tot ze Lily hoort giechelen, ze glimlacht. De zusjes hebben een verbond gesloten, hun vriendschap is voor eeuwig. Ze bespreken hun zorgen en wisselen fluisterend vertrouwelijkheden uit. Briefjes met kattebelletjes steken ze onder elkaars hoofdkussen.

Hij heeft de diepe wonden die Harriet nagelaten had nog niet verwerkt.
James slentert de keuken binnen. Zijn hemdsmouwen opgerold. Hij neemt een kopje koffie en streelt de poes die miauwend rond de tafel draait. Lily komt schoorvoetend uit de bijkeuken en James voelt een aangename tinteling die door ganse zijn lichaam gaat. Lily fleurt op, haar blauwe ogen glanzen. Het valt hem op hoe mooi ze is. Maar hij duwt die gedachte van zich af. Hij heeft de diepe wonden die Harriet nagelaten had nog niet verwerkt. Lily voelt zijn priemende blik en staart voor haar uit. Ze loopt terug naar de bijkeuken en James komt haar achterna. Hij spoelt zijn kopje af. Haar hart bonst hevig. Het voelt goed aan in haar nabijheid te zijn. Hun blikken kruisen mekaar en Lily voelt hoe zijn natte hand de hare even aanraakt.

In de woonkamer sopt Anna haar koekje in de koffie en glimlacht, ze heeft het hele gedoe van uit de verte gevolgd. Het is haar niet ontgaan hoe verliefd ze zijn. Dat kun je niet alleen zien maar ook voelen. Maar geen van beiden geeft dat openlijk toe. Mrs Allen, de kokkin, zit in haar hoge zetel, en bladert door haar receptenschrift. Die prille liefde is ook haar niet ontgaan. Maar ze weet het zeker. Deze liefde zullen de Wakefields nooit goedkeuren.
De nieuwe roze mousseline jurk staat Lily beeldig. Haar mooie kastanjebruin haar golft over haar frêle schouders. Lily danst door de keuken en loopt te neuriën. Straks komen er heel wat gasten naar het pianoconcert dat haar moeder georganiseerd heeft. Ze neemt de partituren nog eenmaal door, haar handen trillen want… James zal er ook zijn.

‘Je ziet er beeldig uit, net een plaatje’, zegt Anna. Anna is rustiger en helemaal niet bezig met het uitkiezen van een geschikte huwelijkskandidaat. Ze wil in haar vaders voetsporen treden en ziet een rijk huwelijk niet zitten. Ze streelt de vlinder die op haar vinger zit. Het kleine wezentje sloeg zijn vleugels uit en vloog ver weg.

Tranen vloeien overvloedig, ze is zo kwetsbaar.
De gasten komen met mondjesmaat aan. James kan zijn ogen van Lily niet afhouden. De zonnestralen vallen zijdelings op de piano, haar slanke handen raken de pianotoetsen. ‘Wat is ze mooi’, mompelt hij. Warme muziekklanken nemen hem mee en in een verre droom ziet hij hun toekomst. ‘Ben je verliefd, James’, plaagt Anna. Hij bloost en kan niet anders dan het beamen. Voor hij het huis verliet tekende hij het kleine venstertje in de bijkeuken met zijn wijsvinger een heel groot hart met daarin “L en J for ever”. ‘Kom je nog James’ riep Mrs Wakefield. Morgen zal hij het zijn ouders vertellen. Lily is de ware en niemand anders, dat weet hij gewoon. Maar James is een flierefluiter en heeft al menig hart gebroken.

Lily leest en herleest die ene zin in zijn brief : ‘Liefste Lily, het spijt me zo maar ik kan niet anders. Ik moet mijn hart volgen. Weet dat ik je niet gelukkig kan maken’. Tranen vullen haar ogen. Lily ’s verdriet is ook Edith, haar moeder, niet ontgaan. De nuchtere domineesvrouw probeert troost te bieden. ‘Ach, kindje, kop op, het is beter zo’, sprak ze.

James is nu gelukkig met Sophie, en iedereen deelt in de vreugde. Onder de lindeboom kust hij haar vurig op het lentefeest bij de Clarks. Lily heeft gezien hoe verliefd ze zijn. De bittere pijn omknelt haar hart. Verslagen en doelloos kijkt ze voor zich uit.
Het rijtuig staat klaar. Lily stapt in en kijkt nog om. Ze denkt aan haar ouders en zusje Anna die ze maandenlang zal moeten missen. Tranen vloeien overvloedig, ze is zo kwetsbaar. Agnes, haar tante zal haar meenemen naar Parijs, de stad waar Lily gaat studeren. Ze slaagde met glans in het toegangsexamen en niets kan haar nu nog tegenhouden. Lily ’s passie werd muziek, de piano is een vaste waarde in haar leven. Aan James denkt ze nog slechts sporadisch. De liefde heeft plaatsgemaakt voor vriendschap.
Als ze Chopin speelt bloeit ze open. Ze droomt van een wereld vol muziek. Het is meer dan een ambitie. Lily en muziek horen samen… For ever.

(c) Denise Vekeman