Door Bas de Groot
Jane Austen-verfilmingen kijken met mij is niet leuk. Vanwege mijn achtergrond in historisch re-enactment ben ik namelijk erg geneigd om te kijken naar de kleding van de acteurs, in plaats van netjes het verhaal te volgen. En dan vooral in combinatie met de rol en de achtergrond van het personage in kwestie. Commentaar als “dat zou hij nooit dragen!” of “waarom draagt hij [vul ontbrekend kostuum-item in] niet?” is niet van de lucht. Bij de meeste verfilmingen.
Bij Pride & Prejudice 1995 was daar grotendeels echter geen sprake van: de historische adviseurs waren gewoonweg te goed, en de producers hadden, anders dan in Nederland vaak gebeurt, goed naar ze geluisterd.
Was er dan niets te klagen voor me? Jawel. Eén ding heb ik de producers niet kunnen vergeven. Wickham draagt in de serie namelijk het uniform van het Britse 1e Garde Regiment te voet (1st Footguards). Het Regiment dat ik destijds voor re-enactments ook uitbeeldde.

Ik kon me niet voorstellen dat een nietsnut als Wickham een officier in MIJN Regiment kon zijn.

Om twee redenen had ik hier iets op tegen: In het boek was erg duidelijk gesteld dat Wickham een officier bij een militie-regiment was. De kleding klopte dus niet met het boek. En daarnaast kon ik me niet voorstellen dat een nietsnut als Wickham een officier in MIJN Regiment kon zijn. De schande alleen al! En dan draagt hij ook nog eens de onderscheidingstekenen van een flank-compagnie, die de twee beste compagnies van een bataljon uitmaken. Terwijl hij zich overal met een jantje-van-leiden afmaakt! Ik was er al snel uit: door zo’n man zou ik me tijdens re-enactments nooit laten commanderen! En had ik toch weer een reden gevonden om te klagen. Het enige minpuntje aan de hele serie, die wat mij betreft de beste verfilming blijft op het gebied van kostumering, omdat die verder zo geweldig consistent is.