Dit forum gaat sluiten

[Karin]

Nu je Pride and Prejudice helemaal uit hebt, geef dan hier je eindconclusie.

We beoordelen het boek op de volgende punten:

Plot (het verhaal):
Uitwerking van het thema:
Schrijfstijl:
Aansprekende hoofdpersonen:
Opbouw:
Mate van 'niet meer neer te leggen als je bent begonnen':
Totaal:

Kopieer deze punten en zet ze in je reactie met de volgende waardering:
*1 Vind er niks aan
*2 Mwah
*3 Wel ok
*4 Behoorlijk goed
*5 Briljant!

Je kunt deze sterren maken door * te tikken met direct daarachter het aantal sterren dat je wilt geven. Je vindt de afbeeldingen ook onder de smilies.
Vul daarna ook je eindconclusie in bij de poll, dan kunnen we mooi zien wat de leden van de Jane Austen leesclub nu eigenlijk vinden van dit boek. Het is ook leuk als iedereen in zijn reactie nog een korte (of lange) motivatie schrijft...
Veel plezier!

[Karin]

Even een voorbeeld (en dit is NIET mijn mening ):

Plot (het verhaal): *3
Uitwerking van het thema: *1
Schrijfstijl: *5
Aansprekende hoofdpersonen: *4
Opbouw: *2
Mate van 'niet meer neer te leggen als je bent begonnen': *1
Totaal: *2

Zo ziet je beoordeling er dan uit.

[Jet]

Plot (het verhaal): *5
Uitwerking van het thema: *5
Schrijfstijl: *5
Aansprekende hoofdpersonen: *5
Opbouw: *5
Mate van 'niet meer neer te leggen als je bent begonnen': *4
Totaal: *5

Sja, het is dan ook een van mijn absolute lievelingsboeken dat is wel duidelijk geloof ik haha. Dat ik bij 'niet meer neer te leggen...' "slechts" vier sterren gaf komt doordat ik het boek al minstens 20 keer heb gelezen...

[Merdyff]

Plot (het verhaal): *5
Tja, wat zal ik zeggen. Het is gewoon een heel mooi verhaal. De plot 'klopt' ook, geen inconsistenties of zo (of toch niet dat ik heb ontdekt).
Uitwerking van het thema: *5
Ik wil graag mijn mening goed onderbouwen en zo, maar verder dan zeggen dat ik het thema goed uitgewerkt vind, kom ik niet.
Schrijfstijl: *4
Ik hou van Jane Austens schrijfstijl, maar soms vind ik het een beetje jammer dat ze zo vaak indirecte reden gebruikt, terwijl ik graag zou willen weten wat die persoon precies heeft gezegd, wat de exacte woorden waren. Ook zou ik graag net iets meer de gedachten en gevoelens van Mr. Darcy beschreven zien.
Aansprekende hoofdpersonen: *5
Uiteraard ben ik helemaal verliefd op Mr. Darcy. XD
Opbouw: *4
Er zit soms een beetje weinig afwisseling in, vind ik. Of misschien is dat niet de juiste manier om het te zeggen. Het evenwicht tussen stukken met en zonder Mr. Darcy zit niet helemaal goed. Je hebt eerst een heel stuk over Bingley en Jane en Darcy en Lizzy, tot het moment waarop Mr. Collins op Longbourn toekomt en dan is er een heel lang stuk waar het gaat over Collins en Lizzy, Wickhams 'misfortunes' en later Collins en Charlotte en met uitzondering van één hoofdstuk waarin het bal op Netherfield plaatsvindt, wordt Darcy gedurende meer dan vijftien hoofdstukken amper vernoemd. En ik weet dat het boek niet enkel over Lizzy en Darcy gaat, maar dat vind ik toch nog steeds het interessantste aspect van het boek en ik vind dus dat er niet zo'n lange stukken zonder hem zouden mogen zijn. Zeker niet als we in de plaats die vervelende Mr. Collins krijgen.
Mate van 'niet meer neer te leggen als je bent begonnen': *4
Beetje dezelfde reden als hierboven. Misschien komt het omdat dit de vierde of de vijfde keer was dat ik het boek las, maar het stuk over Mr. Collins is een stuk dat mij een beetje gaat vervelen als ik het boek lees en de enige reden dat ik het boek dan niet wegleg, is omdat ik weet dat het later terug interessanter wordt. Ik heb me moeten inhouden om geen stuk over te slaan. Maar later wordt het effectief wel beter, na een bepaald punt (ik denk de aankomst van Mr. Darcy op Rosings) wordt het inderdaad erg moeilijk om het boek weg te leggen.
Ik probeer me te herinneren hoe het zat toen ik het boek voor het eerst las. Als ik het goed heb, heb ik er toen een week over gedaan, wat toch behoorlijk lang is voor mij, aangezien ik dit boek nu - wanneer ik het werkelijk niet zou kunnen wegleggen - op drie dagen uit zou hebben. Daarom denk ik dat ik ook de eerste keer moeite had met het niet wegleggen van het verhaal tijdens het Mr. Collins-deel. Langs de andere kant kan het natuurlijk ook zijn dat ik toen gewoon erg weinig tijd had, of dat mijn Engels sindsdien gewoon zo erg verbeterd is dat ik nu een stuk sneller lees.
Totaal: *5
Ik mag dan wel een beetje klagen over bepaalde aspecten van het boek, het blijft in mijn ogen zeker een meesterwerk.

[Karin]

Plot (het verhaal): *5
Uitwerking van het thema: *5
Schrijfstijl: *4
Aansprekende hoofdpersonen: *5
Opbouw: *5
Mate van 'niet meer neer te leggen als je bent begonnen': *5
Totaal: *5

Tja...da's een beetje het vervelende aan het beginnen met een waarachtig meesterwerk... er valt niet zo heel veel op aan te merken. Ik deel de mening van Merdyff over de schrijfstijl: het viel mij inderdaad ook op dat ze veel de indirecte reden gebruikt. Dat valt nog meer op, omdat wij natuurlijk al die verfilmingen hebben gezien. Dan mis je ineens uitspraken die je eigenlijk in het boek verwacht. Misschien als ik die films niet had gezien, had ik het niet gemist. Hoewel ik eigenlijk denk van wel... hou wel van goede dialogen in een boek!
Het verhaal zit echt razendgoed in elkaar, daar kan ik echt niks op aan te merken hebben. Volgende keer maar een wat minder perfect boek pakken voor deze leesclub... dan hebben we misschien nog wat te zeiken!

[Karenlee]

Plot (het verhaal): *5
Wat mij het meest blijft opvallen van het verhaal is hoe 'actueel' de plot vandaag de dag nog is. Vervang de 'carriages' met autos, de baljurken met hippe uitgaankleding, de brieven met e-mails, en het blijft een verhaal van attractie en afgunst, hoop en misverstanden en familie die je in sociale verlegenheden brengt dat zich nu af kon spelen, op misschien de gevolgen van de actie van Lydia na. Tsja, ipv op pad gaan met een ongetrouwde man laten we zeggen dat ze wegloopt en begint op te duiken in porno films.

Uitwerking van het thema: *4
Deze krijgt een ster minder omdat ik altijd ontevreden ben dat de zwakte dat Lizzie voor Wickham in de eerste instantie voelt (eigenlijk de tegenovergestelde van vooroordelen - hoe heet dat in het nederlands?) niet sterker benadrukt wordt. Na het lezen van de brief van Darcy, denkt ze hoe 'blind' ze geweest is, alleen omdat, "...pleased with the preference of one, and offended by the neglect of the other, on the beginning of our aquaintance, I have courted prepossession and ignorance, and driven reason away where either were concerned." Dat is een van de cruciele punten waar het boek om draait, en het is belangrijk dat de attractie aan de ene kant net zo sterk is als de afgunst aan de andere. Ja, Jane schrijft wel op lichte toon dat Lizzie naar de Netherfield ball gaat, "prepared in the highest spirits for the conquest of all that remained unsubdued of his heart, trusting that it was not more than might be won in the course of an evening". Dat is de typische ironische Austen stem, maar op zo'n manier klinkt het alsof het Lizze niet zo veel uitmaakt. Ik denk dat ze wel degelijk een best serieuse 'crush' on Wickham had, niet alleen omdat hij knap was (dat is Darcy ook), maar vooral omdat hij zo hoffelijk tegen haar deed. Als ze later probeert dingen van hem te herinneren die zou getuigen van echte goedheid of integriteit, kan ze tot haar schrik niets bedenken. Ze is echt diep gezwaakt voor zijn vleierij, maar Austen benadrukt - voor mijn gevoel - niet sterk genoeg hoe diep.

Schrijfstijl: *5
Ik had de boeken allang gelezen en herlezen voordat ik een enkele film heb gezien. Ik heb dus niet hetzelfde problemen met die indirecte reden waar anderen het over hebben.

Aansprekende hoofdpersonen: *4
Is er een leukere hoofdpersoon in de englese literatuur dan Elizabeth Bennet? Jane and Bingley zijn ook overduidelijk voor elkaar bedoeld. Je zou willen dat je meer van Darcy zou weten (maar dat wordt ruimschoots goedgemaakt in de Fitzwilliam Darcy: Gentleman series ). De andere figuren zijn eigenlijk grotendeels stereotypen voor drama of comic relief. De grote uitzondering is Mr & Mrs Gardiner, bijrollen voor wie ik hele warme gevoelens koester. Lucky Lizzie to have them, en hun belang en bijdrage in het verhaal wordt benadrukt in de allerlaatste zin.

Opbouw: *4
Ik heb het gevoel dat het verhaal hier en daar ietsje trager loopt, maar heb nooit nagedacht over waar dat aan zou kunnen liggen (en heb geen zin om dat nu te doen ).

Mate van 'niet meer neer te leggen als je bent begonnen': *4
Zie opmerking boven

Totaal: *5
Dit is gewoon een van mijn Top 10 allertijden. If hoef alleen de eerste zin te lezen - al is het voor de weet-ik-hoeveel keer, en ik krijg een grijns op mijn gezicht, en wordt bekropen door een heerlijke gevoel van verwachting: "It is a truth universally acknowledged that a single man in possession of a good fortune, must be in want of a wife".

[Diewertje]

Plot (het verhaal): *5
Hoewel al twee eeuwen oud een tijdloos verhaal.
Uitwerking van het thema: *5
Schrijfstijl: *5
Ik heb geen moeite met de indirecte schrijfstijl, maar ook door het ouderwetse taalgebruik lees je het niet heel snel door. Maar op elke pagina wordt ik wel verrast door een geweldige zin waar zoveel 'wit' uitspreekt.
Aansprekende hoofdpersonen: *5
Niet alleen de hoofdpersonen maar ook de vele kleurrijke bijfiguren maken het heel leuk en vermakelijk.
Opbouw: *4
Op zich een standaard liefdesverhaal: ontmoeting - problemen - happy end .
Mate van 'niet meer neer te leggen als je bent begonnen': *4
Zie schrijfstijl; het is geen echte pageturner hoewel ik het er na het huwelijksaanzoek toch helemaal in zit en het zo snel mogelijk uit wil hebben.
Totaal: *5
In een woord gewoon briljant!

[Henk]

Eindconclusie....
( Ik doe het even zonder de sterretjes )

Van de tijd dat ik even "mijn mening" gaf over een boek van Jane Austen, ben ik nu afgedaald, of opgestegen, hoe je het bekijkt, naar een staat van bewondering die gerust puur genoemd mag worden.

In 2010 heb ik 2 keer achter elkaar de Great Six gelezen, plus Lady Susan.

Daarna ben ik weer wat andere wegen gaan bewandelen, ook de wegen die ik al kende.
( Lucy Maud Montgomery !)
En mijn kompas richting Azie gezet, waarop het voorlopig zal blijven staan, ook op muzikale en andere gebieden.

Maar soms is de vaart er even uit, en is er behoefte aan een "reset", of een "kickstart".
Daar is alleen Pride & Prejudice voor geschikt.

Het blijft vreemd, dat, hoewel je het verhaal al meerdere keren gelezen hebt, en P&P 1995 ook weer gekeken hebt,
de spanning er direct vanaf de allereerste zin er weer in zit.
De situatie en de personen worden al direct zo duidelijk neer gezet, met Lizzy in het midden, dat alles eigenlijk al vast staat.
En dan gaan de dingen niet verschuiven of veranderen, maar de belichting wordt als het ware anders.
Wit wordt zwart, en zwart wordt wit, om het maar zwart/wit te zeggen.

Nog sterker komt nu naar voren, dat je bijna alle karakters in de huidige tijd tegenkomt.
Herkenbaar en tijdloos.
Een sombere boodschap eigenlijk:
Situaties veranderen, maar de aard van de beestjes verandert niet echt, ze blijven gevangen in hun eigen denkraam, dat bij een enkele ruim is met veel uitzicht, maar bij veel anderen heel klein en beperkt.

Ik ben zelfs nog niet klaar, Tante moet nog even langskomen voor een gesprek met haar toekomstige aangetrouwde nicht.
Alleen maar een tussen-oordeel dus, en daar zal het altijd bij blijven.

Dan heb ik het nog niet over de schrijfstijl gehad zelfs.
Doe ik liever niet, want dit is voor mij de schrijfstijl.

[Hetty]

Afgelopen vakantie heb ik het weer gelezen. Nu voor de 2e keer ( of was het de 3e ???) in een jaar tijd! Weer werd ik verrast door sommige details. Dit is echt zo'n boek dat je blijft lezen, en iedere keer ontdek je weer andere boeiende accenten ... Ik tenminste wel!