Is Jane Austen te moeilijk voor Generatie Z? Wie de nieuwste verfilming van Persuasion op Netflix kijkt, zou dat bijna denken. Regisseur Carrie Cracknell maakte van Austens meest volwassen roman een romcom voor bakvissen, die deze Janeite in verwarring achterlaat.
Door Karin Quint
Natuurlijk verdient iedere generatie zijn eigen Austen-verfilmingen. Ik sta te juichen als er weer een nieuw project wordt aangekondigd en kijk uit naar hoe Austens werk door nieuwe filmmakers geïnterpreteerd wordt om aansluiting te vinden bij onze tijd. Dat is ook de kracht van Austen: de wereld is behoorlijk veranderd, maar we herkennen ons nog altijd in haar personages en hun persoonlijke problemen, die (zoals in Clueless) zelfs heel goed vertaald kunnen worden naar de 20ste en 21ste eeuw. Dus doe met Austen wat je wil, pas het plot hier en daar aan als dat dingen verduidelijkt voor een jonger publiek, maar hou de twee dingen in stand die een Austen tot een Austen maken: de toon van het verhaal en het karakter van de personages. Want waarom zou je een Austen verfilmen als je liever iets anders maakt?
Bridget Jones-figuur
Al in de eerste paar minuten blijkt dat deze Persuasion niet het reflecterende verhaal is van de introverte Anne Elliot die met melancholie terugkijkt op een verkeerde beslissing in haar verleden en hoop krijgt op een tweede kans. Hier is Anne (gespeeld door Dakota Johnson) een in zelfmedelijden zwelgende Bridget Jones-figuur, die haar verdriet probeert weg te drinken met heel veel wijn, voortdurend ongepaste dingen doet en zegt en — o wat hilarisch — superonhandig is. Deze Anne lijkt nauwelijks nog op de verstandige en verantwoordelijke Anne uit het boek, maar past wel naadloos in de Hollywood-opvatting dat een heldin in een romantische film alleen boeiend is als ze gevat en levendig is en fout op fout stapelt.
Domme kijkers
Dat gevatte heeft Cracknell vooral verpakt in de terzijdes van Anne naar de kijker. Grote stukken van de film praat Dakota Johnson tegen de camera. Een techniek die in de uitmuntende serie Fleabag goed werkte, omdat die ons het ware gezicht van de hoofdpersoon liet zien. Hier wordt die vooral gebruikte om Anne Elliot uit te laten leggen wat er gebeurt en waarom personages reageren zoals ze reageren. Wat Jane Austen zo fijn tussen de regels verstopte en aan de lezer overliet om te ontdekken, wordt luid en duidelijk verkondigd. Anne zal ons wel even vertellen hoe we de mensen om haar heen moeten zien, want dat zien we vast niet zelf. Hoe handig ook dat de slechterik van het verhaal alvast aan Anne (en ons) vertelt wat zijn plannen zijn, zodat we dat niet zelf uit de gebeurtenissen hoeven op te maken. Jane Austen ging uit van intelligente lezers, deze film van domme kijkers.
Geen komedie
Cracknell wilde overduidelijk liever een Austen-komedie maken. Maar helaas, Emma was recentelijk al (heel goed) gedaan en aan Pride and Prejudice durfde ze wellicht haar vingers niet te branden. Persuasion is geen komedie. Ja, er zitten komische elementen in, zoals Anne’s hyperijdele vader Sir Walter Elliot en haar egoïstische zus Mary. Maar bovenal is het een zachtmoedig drama, waarin we meeleven met een jonge vrouw die zoveel meer verdient dan het leven haar tot nu toe heeft gegeven. Door de toon van het origineel te veranderen, slaat Cracknell de plank volledig mis.
Gemiste kans
Aan de cast ligt het niet. Dakota Johnson had met haar melancholieke oogopslag in een film met een beter script een goede Anne kunnen zijn. Richard E. Grant is perfect als Sir Walter en Nikki Amuka-Bird geloofwaardig als de goedbedoelende vriendin met verkeerde adviezen, Mrs Russell. Mia McKenna-Bruce speelt Mary met veel overgave en Henry Golding geniet overduidelijk van zijn rol als ‘baddie’ William Elliot. Cosmo Jarvis krijgt niet eens de kans om zijn kapitein Wentworth goed uit de verf te laten komen – Anne neemt veel te veel tijd in met haar geklets tegen de kijker. Een topcast met een slecht script. Dat noemen we een gemiste kans.
Herkansing
Perfecte Austen-verfilmingen bestaan niet. De laatste Persuasion (met Sally Hawkins, uit 2007) had ook zijn minpunten, maar bleef wel trouw aan de toon van het origineel. Hopelijk hoeven we niet nog eens vijftien jaar te wachten op een herkansing. Jane Austen, Persuasion én Gen Z verdienen beter.
Wat vind jij?
Heb jij de nieuwe Persuasion gezien? Dan ben ik heel benieuwd naar jouw mening. Laat jouw reactie hieronder achter.
Ja helaas ben ik het er ook helemaal mee dat deze film niet het verhaal en karakter weergeeft van Jane Austen’s Persuasion en Anne Elliott.. Ik vind de mooiste en meest treffende verfilming nog altijd die uit 1995, waarin het verhaal en de rol van Anne Elliott je raakt en zo verfijnd geacteerd wordt.
Ik ben het helemaal eens met Karin Quint. Lees graag de boeken van Austen en heb ook al heel wat prima verfilmingen gezien (ook Clueless dat afgeleid is van het boek Emma), maar de laatste Persuasion (2022) is bijzonder slecht. Heb net een kwartier kunnen kijken en toen het programma afgezet. Een verkrachting van het boek. Heel jammer want ik had best verwachtingen.
Wat ik jammer vind is dat ik al deze commentaren van te voren heb gelezen. Zelf vond ik het namelijk een best vermakelijke film. Anne spreekt veel tegen ons maar dat is wel het eigentijdse tintje in de film, van mij had dat minder gemogen al went het wel en laat het je daardoor meer in de film trekken. Voor mij was het een fijne hervertelling met een historisch en eigentijds sausje.
Ik heb nog een ander probleem met de film: is het geschiedvervalsing om maar “inclusief” te zijn dat er zulke exotische types rondopen in de “upperclass”? Een ‘zwarte’ lady Russell?
Voor zover ik weet (ben geen deskundige) werden begin 19e eeuw mensen van niet witte afkomst nog op kermissen tentoongesteld.
Koningin Victoria (werd genoemd!) kreeg een Afrikaans slaafje cadeau als een soort levende pop.
Ik ben nu halverwege en ben niet enthousiast. Ik vind nog steeds de verfilming/ tv opname uit 1995 het best.
In tegenstelling tot wat ik nu allemaal aan commentaar heb gelezen moet ik zeggen dat ik het een heel unieke verfilming vond. Ik ben erg enthousiast. En zulke fijne muziek erbij.
Ik heb er echt van genoten. Corrie Seinstra
Helemaal mee eens Karin. Zoals de kom jus die over haar heen valt….. toen wist ik al dat deze film niet is wat ik er iets van hoopte. Het is zo jammer, want Anne is zo mooi beschreven in het boek. En er zijn mooie verfilmingen zoals uit 1994 waarin Anne, gespeeld door Amanda Root, vaak zwijgt en dat maakt het verhaal zo sterk.
Goeie recensie van een bijzonder matige film. Wat deze generatie compleet lijkt te missen, is de ironie van Austen, die in haar verborgen grapjes altijd ook wat maatschappijkritiek laat doorklinken, heel bijzonder voor een vrouwelijke schrijfster uit die tijd. Plus de reden waarom waarom ik Austenfan ben. Deze film komt niet boven een bouquetreeksroman uit.
Ik heb het ook gekeken en was enorm teleurgesteld en schaar me achter jouw mening. Wat een gedrocht van een film en doet totaal niet denken aan het boek behalve de flinterdunne verhaallijn. Wat een gemiste kans want de acteurs op zich zijn goed gecast maar verder…….
Hopelijk krijgen we snel een betere versie en mag best naar deze tijd zijn aangepast maar wel met de ernst en de boodschap zoals Jane het geschreven heeft.
Wat een gemiste kans inderdaad. Dit was zo’n verfilming waar mijn vullingen van los gingen zitten. Naar mijn mening ben je nog redelijk mild, Karin! Het verhaal is compleet verkracht. Ik heb het met pijn in het hart aangezien en me er met moeite doorheen geworsteld. Van het mooie ingetogen verhaal blijft niets over. De intentie is weg, de karakters totaal anders en de moraal van het hele verhaal is flinterdun. Als dit de Austen is waar de jeugd door naar de boeken moet grijpen dan krijgen ze een complete cultuurshock. Wat een gedrocht van een film. Doodzonde.
Ik kijk altijd eerst voordat ik oordeel omdat ik altijd nieuwsgierig ben. En na 1x kijken zie ik wel een aantal irritatante dingen voorbij komen. Er zitten happen tekst tussen in echte Austen-taal maar gemixt met zinnen/kreetjes die op TikTok thuishoren….zoals ; we are exes??? Echt ???
Dakota Johnson is een prima actrice maar ze maakt teveel beweginkjes uit deze tijd.Deze film mist dus een historisch adviseur zogezegd.
Het is erg jammer want deze film had potentieel goede acurate vertolking kunnen zijn en ziet er goed uit met een goede cast; vooral Richard E.Grant is een perfecte Sir Walter die ik nog veel meer in beeld zou willen zien!!
Het is in mijn opinie iets minder (Disney-)zoet dan Bridgerton maar hikt er tegen aan. Dit is natuurlijk opzet maar laten we hopen dat jonge meisjes het boek gaan lezen (dwz de echte en geen filmversie!) en vergelijken…..
Ik ga het nog maar een paar keer kijken of het leuker word….soms wel…
Ik had me er op verheugd en ik vond het vreselijk. Je beschrijft het heel treffend. Er blijft weinig overeind van het karakter van Anne Elliot en de essentie van het verhaal is om zeep geholpen. Nu lijkt me dit ook een moeilijk te verfilmen verhaal, maar dan begin er niet aan.