Lieve J,

Het spijt me dat ik zo lang niets van me heb laten horen. Het kwam door de vakantie. We zijn op zoveel plaatsen geweest. We hebben zoveel gezien en gedaan. Er was geen tijd om even rustig te gaan zitten om een brief te schrijven. Heb je wel mijn kaarten ontvangen? En hoe had jij het deze zomer? Hebben jullie veel jam gemaakt? Het is vast een drukke tijd. Of viel de oogst tegen?

Ik dacht altijd dat we in een tijd leven waarin taboes tot het verleden behoren. Maar daar ben ik sinds onze thuiskomst aan gaan twijfelen. Tegen jou kan ik het wel zeggen. Maar wil je het alsjeblieft niet verder vertellen? Onze poes heeft vlooien. En die ongewenste gasten vinden niet alleen haar heel lekker, maar ook mij.

Hoewel het al weken heerlijk zomerweer is, zie je mij niet in een rokje of jurkje met blote benen. Ik zit onder de vlooienbeten. Liefst zou ik ook een vlooienbandje omdoen. Of een pipetje vlooiendruppels in mijn nek leegdruppelen. Alleen, voor mensen schijnt dat geen oplossing te zijn. En dus probeer ik wanhopig het huis vlo-vrij te krijgen. We stofzuigen ons een ongeluk. En alle dingen die in de wasmachine mogen, worden dag in dag uit gewassen.

Heb jij nog tips? Jullie gebruiken die moderne middeltjes natuurlijk niet. Heeft M misschien een van haar befaamde huismiddeltjes? En ga me niet vertellen dat jullie een dergelijke plaag moeten uitzitten tot het gaat vriezen. Ik ben de wanhoop nabij!

Liefs,
A

Anke Werker en Rick de Haas

‘Follies and nonsense, whims and inconsistencies do divert me, I own, and I laugh at them whenever I can.’
Met dit citaat van Jane Austen (1775-1817) als motto schrijft Anke Werker (1972) brieven aan deze schrijfster. Een reactie verwacht ze niet. Wel hoopt ze antwoord te vinden op de vraag hoe anders de wereld van nu is in vergelijking met twee eeuwen geleden. En, is die wereld wel zo anders? Illustrator Rick de Haas voorziet de brieven van commentaar in beeld.