EMMA.

[Frouckje]

Als je het boek uit hebt, is het misschien interessant om als een soort afsluiting over het boek na te denken aan de hand van algemene vragen die wat meer over de stijl en schrijfwijze gaan dan over de inhoud en avonturen van de personages.

1. What did you think of Jo Baker's stylistic choice to include multiple characters' perspectives in a single chapter? Do you think it enhanced the book?

2. What were your thoughts on the beginning of Volume Three, which was dedicated entirely to James Smith?

3. How would you compare and contrast the love stories between Sarah and James, and Elizabeth Bennet and Mr. Darcy?

4. Longbourn provides an alternative angle to Pride and Prejudice. Can you think of a classic novel that you would like to see rewritten in another character's voice?

5. What did you make of each chapter's introductory quote? Were there any that you were particularly drawn to? Why?

6. Lizzie Bennet is a much-loved heroine. Has Longbourn changed your view of her at all? Do you think she acts selfishly in relation to Sarah?

7. For those who have read Pride and Prejudice recently, do you know the significance in Pride and Prejudice of the whipping that Sarah witnesses in Longbourn?

8. Longbourn is a book that stands alone as having its own story, characters and themes–how far has the author ensured her novel is not pastiche, that it is a novel with a separate identity?




Deze vragen komen van: http://www.bookbrowse.com/reading_guide ... /longbourn

[Hetty]

Als lezend zat ik al te denken: Waarom schrijft ze die vragen nu ineens in het Engels

Toch is zoiets wel stimulerend om verder na te denken over het boek, de schrijfster en het verhaal op zich en de andere tijd waarin het zich afspeelt! Zelf heb ik heel vaak dat na het lezen van een boek er nog van alles door mijn hoofd blijft spoken. Soms ben ik zelfs bezig het verhaal te veranderen, herschrijven in gedachten en dan het nodige aanvullen en aanpassen zoals ik dat zelf leuk zou vinden.

[Zieoendjen]

Hey dames (en heren),

Na lange tijd kom ik weer eens langs op dit forum en bij de leesclub en zie dat jullie Longbourn net gelezen hebben. Het klinkt wel als een leuke aanvulling voor de echte Pride & Prejudice liefhebber.
Ik heb Karen's recensie al gelezen, maar wat vindt de rest ervan? Is het boek haar geld waard?

[Odette]

hoi Zieoendjen dat is lang geleden. Ik vind het boek echt een aanrader.

[Karin]

Ik ook!

[Jacqueline2]

Het boek is nu inderdaad uit! Het heeft even geduurd, ik heb de laatste weken vanwege mijn tijdelijke handicap weinig tijd gehad om te lezen. En ik ga vroeg slapen. Maar vanmiddag heb ik hem uitgelezen.
Ik vind het lastig om per 3 hoofdstukken te reageren, want de hoofdstukkn zijn vaak zo kort. En ik kon er dan niet iets zinnigs over zeggen. Dus ik reageer alleen in dit topic.
Ik vond het boek aandoenlijk en soms verdrietig makend. Tegelijkertijd ook erg mooi. Het heeft wel mijn blik op een aantal karakters veranderd: Mr Bennet, Mrs Hill, Mary, Elizabeth. Een andere en vaak minder aangename kant van het karakter van deze mensen komt naar voren.
Met Sarah en met Polly had ik wel te doen. Hard werken, jezelf wegcijferen. Erg dapper van Sarah dat ze durft te vertrekken van Pemberley om James te zoeken. De beschrijving van het leven van James als militair deed me erg denken aan de film Atonement. Ik weet het, andere oorlog en andere tijd, maar ik zag steeds de oorlogsbeelden van die film voor me.
Het einde had ik wel een beetje zo verwacht. Niet zozeer dat Sarah en James met een baby terug zouden keren, maar wel dat ze samen weer op Longbourn of Pemberley zouden opduiken. Niet meteen een happy end, want wat er nu gaat gebeuren weten we niet.
Al met al een mooi boek dat ik zeker nog eens zal herlezen.

[Karenlee]

Naderhand gezien, vind ik de "3-hoofdstuk" discussie (al heb ik het zelf voorgesteld) niet praktisch. De hoofdstukken zijn zo kort, en dan moet je gaan kijken en puzzelen van "waar moet ik dit plaatsen"? Ik ben 2/3 weg opgehouden want toen ging het zo snel! Dus hier wil ik mijn laatste indrukken kwijt.

Wat ik interessant vond is hoe sneller en makkelijker Sarah en James met elkaar in bed dook dan Darcy en Elizabeth dat OOIT zou hebben gedaan. Ik las ergens, ik denk in een boek van Amanda Vickery, dat als het trouwjurk van de goedkoopst stof was in plaats van zijde, dat niemand er van op keek als er een bolle buik onder zat.

Wat mij vooral bijblijft van de laatste derde is het beeld die wij van Elizabeth krijgen als aanstaande bruid en de mistress of Pemberley. Sarah, aan het prakiseren op een bepaalde moment over hoe Lizzie omhooggeschoten wordt, komt tot de conclusie dat "her loveliness" een degelijke ruilmiddel was voor de "neerbuiging" van Mr Darcy.

Wat about her spririt? Her tartness? The challenges she threw at Mr Darcy that made him sit up straight, and think "WAAH - who's THIS"? Wat wij daarna kregen vond ik fascineerend, maar ook "disturbing". Wij zien Lizzie opeens eigenlijk als een soort Trophy Wife. De jonge dame die het helemaal niet erg vond om met een "shiny nose, en mussy hair" te verschijnen aan de Bennet ontbijttafel, is nu uren achter haar kaptefel, om zeker van te zijn dat zij "All he wants me to be" is. Dat vind ik super triest. Het omschrijving van Elizabeth bij de ceremonie van het uitdelen van de wages vond ik erg mooi en sterk. Je ziet hoe zij haar best doet om haar rol te vervullen. She is - zoals Sarah haar omschrijft - "beautiful, tired and nervous". Dat kan ik me echt voorstellen. Maar je wordt achtergelaten met het gevoel dat ze nu een soort bird in a gilded cage is.

Maar... misschien is dat iets dat Jo Baker naar vooren wilde brengen met dit blik vanuit de bediende kant. Wellicht hadden de "gentry" het beter (wat betreft niet voor hun eigen eten, wassen, schoonmaken, po-legen, e.d. moeteb zorgen). Maar de ruil was dat als je in die hogere klas was, dat er super-stricte regels waren die jij je hele leven aan moest houden. Het was toch een soort keurslijf, en dat werd strakker hoe verder je omgeschoten werd.

Als je de Meryton bakker was, of de eigenaar van de winkel waar Sarah de sugar loaf haalde, of later de shoe roses kocht - dat was ook een heel groot, intens en levende society. Ik herinner me nu uit een boek van Fay Weldon ("Letters to Alice" - super boek trouwens) dat de percentage "servers" vs. "servees" toen was iets van 80-20%! Die "servers"hadden toen ook toch een leven? En ik denk dat dit boek dat op een heel mooi manier heeft neergezet.