Een "paar stappen"? Zeg maar gerust wilde sprongen
!
Veel leuke beschrijvingen weer in dit onderdeel van het boek. Geweldig dat inzicht van Sarah over hoe ze nooit eens duurfde te kijken naar dat oh-zo-aantrekkelijke cake bedoeld voor de Bennets toen ze jonger was, en hoe anders haar besef van het feit dat James - voorheen - nooit naar haar keek. Grappig hoe Mrs Hill nu dolgraag lemon tarts wilt maken voor Charlotte Lucas. En fist-pump voor de antwoord van James als Wickham hem een coward noemt. "Wickham was just a puppy, all unearned swagger and needle teeth. Growling at nothing"
.
Hier ook merk je dat Sarah beseft dat ze nooit echt iets voor Ptolemy heeft gevoeld (vergeleken nu met James), "...regretting, not him, but that she had once thought of him as a possibility". En het wordt nog sterker benadrukt als het nog sterker duidelijk wordt gemaakt hoe ontzettend aardig en zorgzaam James is - dat hij de nappies van de jongste Gardiner kind voor haar heeft gewassen! Zie je Ptolemy Bingley tot z'n ellebogen in een emmer vol shitty luiers? Nee dus.
Ik keek er een beetje van op hoe Sarah gewoon naar James z'n kamer toeging - overduidelijk met de bedoeling om met hem te slapen. Dat deed je toch niet zomaar toen? Maar, als je van dat klasse kwam, misschien toch wel. Ze hadden weinig genoeg andere plezieren in hun leven. En zoals Sarah zelf denkt, "Girls like her, and men like him - nobody looked askance at a big belly at the altar, nobody cared so long as it was under plain calico or stuff, and not silk".
En als Baker die terrein al ingaat, verbast het me niets dat ze Wickham - over wie Austen later in haar boek zelf heeft over "intrigues/seductions" in Mertyton - zo lag laat zinken dat hij zelf een oog lijkt te hebben op een heel jong, onschuldige bediende. Bah!
- By Karin
- By Comical Fellow
- By MsBlickie
- By Henk