Ik vind het heel erg, maar ik heb het boek niet uitgekregen.

Ik ben bijna op de helft. Ik lees heel langzaam, met name dit hoog Engels, en ik heb het zooo druk gehad met van alles en nog wat, dat ik vrij weinig tijd had (of dan te moe was) om te lezen.
Maar ik ga toch even het een en ander erover zeggen, voor zover ik het gelezen heb. Ik ben nu bij het deel dat ze in Lyme bij de kust zijn. Ik vind het een prachtig boek, want ik word echt meegesleept in het lijden van Anne, die zomaar gewoon door iedereen "gebruikt" wordt, zeg maar. En hoe moeilijk het voor haar is om contact te hebben met Captain Wentworth. Je ziet zo erg hoe iedereen in een positie gedwongen wordt, niet alleen Anne, want Henrietta wordt in feite ook meer toegetrokken naar Wentworth, terwijl ze eigenlijk al oog had voor Charles Hayter. En het wordt gewoon zo sterk beschreven hoe iedereen er dan over denkt. Ik vind dat de karakters heel sterk zijn uitgeschreven en ik hou van de manier waarop Jane Austen alles beschrijft, echt in die vertelvorm. Dat kom ik niet zo vaak meer tegen in boeken, meer in oudere boeken.
Dit was/is het eerste Austen boek wat ik lees, het Engels valt me meer mee dan ik had verwacht (hoe meer en langer ik lees, hoe meer ik begrijp). Ik zal waarschijnlijk, helaas, wel veel ironische zinnetjes over het hoofd zien, maar op dit forum wordt heel veel uitleg gegeven over al die dingen en daardoor begrijp ik het nog beter en kan ik er nog meer van genieten dan ik al deed. Dus dank jullie wel.
Wat ik erg grappig vond was het gesprek tussen Sir Walter en Mr. Shepherd aan het begin van het boek (hoofdstuk 3), als ze Kellynch gaan verkopen. Ik kon mijn lachen toen echt niet meer inhouden.
Minpuntje van Jane Austen haar schrijfstijl, vind ik wel dat ze soms onmogelijk lange zinnen gebruikt, van soms wel een halve pagina. Hierin staan vaak uitgebreide details, die ik geweldig vind, maar het soms ook moeilijker maakt om het goed te begrijpen.