Dit forum gaat sluiten

[Karin]

Goed dat je dit onderwerp plaats, by a lady. Ik stel voor om het Northanger Abbey deel eind deze week op slot te gooien. Dus als je nog iets kwijt wilt, doe het dan nu.

[Alynia]

Ik vind het een geweldig boek. Heb enorm gelachen om veel stukken ervan, meegehuild met Catherine als ze zich ongelukkig voelde... En ik herken wat Mrs. Shakespeare zegt: het halve boek is de moeite waard om ergens in een quote te zetten!

[Sebazzel]

Nou, Karenlee, ik denk dat je (of beter gezegd Susannah Carson) daar een goed punt hebt.
Want hoe goed kennen Henry en Catherine elkaar nou eigenlijk? Ze zijn verliefd op elkaar, maar in die tijd had je helemaal de kans niet om te zien hoe dat zich verder ontwikkeld omdat je volgens de sociale normen niet in elkaars gezelschap mag zijn zonder verloofd of getrouwd te zijn.

Zelfs al kennen ze elkaar misschien nog niet door en door, er is altijd nog een kans dat het wél een gelukkig huwelijk wordt. Catherine is jong, en heeft nog alle gelegenheid om op te groeien.. Ik wil er zelf in ieder geval graag in geloven dat ze wel gelukkig werden samen.

[Karenlee]

Oh, ik ook - zoals iedereen als het gaat om de geliefden van Austen! Dit is, denk ik, een van de redenen dat sommige mensen liever 'gewoon' van de boeken blijven genieten, en vermijd de critische essays die Austen en haar werk onder de loep nemen. Carson, die het verzamelin ook heeft geredigeerd, was ook zo een. Bang dat ze minder zou genieten van de verhalen als ze dieper ging kijken. Maar toen heeft ze een cursus gevolgd waar ze zo veel nieuwe inzichten en stof tot nadenken kreeg dat ze vond dat het eigenlijk een toevoeging was op de 'gewone' genot. Dat legt ze heel leuk uit in de voorwoord.

De kernpunt van haar essay is eigenlijk dat in Jane's allereerste boek, de liefde tussen de twee niet zo doordacht en 'logisch' was als in volgende boeken. Jane deed er een beetje luchtig over in het vastleggen van waarom die twee bij elkaar hoorde. De omniprescent narrator geeft ook toe op een bepaalde moment dat de affectie van Henry Tilney is gebasseerd in - gratitude!

"She was assured of his affection; and that heart in return was solicited, which, perhaps, they pretty equally knew was already entirely his own; for, though Henry was now sincerely attached to her, though he felt and delighted in all the excellencies of her character and truly loved her society, I must confess that his affection originated in nothing better than gratitude, or, in other words, that a persuasion of her partiality for him had been the only cause of giving her a serious thought. It is a new circumstance in romance, I acknowledge, and dreadfully derogatory of an heroine’s dignity; but if it be as new in common life, the credit of a wild imagination will at least be all my own."

Zelfs de uitspraak, "To begin perfect happiness at the respective ages of 26 and 18 is to do pretty well," moet toch wel een beetje tongue-in-cheek zijn. Ik bedoel, kom op, perfect happiness ? Dit is Austen, mensen. Zou ze ooit zoiets bloedserieus schrijven? Ik zie haar al glimlachen en haar ogen omhoog gooien.

Maar, ik ga gewoon vertrouwen op de waardering die Henry heeft voor de character van Catherine, zoals hij het eigenlijk beschreef toen hij sarcastisch over Isabella Thorpe aan het praten was tegen z'n zus. "Prepare for your sister-in-law, Eleanor, and such a sister-in-law as you must delight in! Open, candid, artless, guileless, with affections strong but simple, forming no pretensions, and knowing no disguise."

Het is niet voor niets dat Elinor glimlachte en zei dat ze blij zou zijn met zo'n zus, want dat is Catherine '"to a 'T'"

[Sebazzel]

Zelfs de uitspraak, "To begin perfect happiness at the respective ages of 26 and 18 is to do pretty well," moet toch wel een beetje tongue-in-cheek zijn. Ik bedoel, kom op, perfect happiness ? Dit is Austen, mensen. Zou ze ooit zoiets bloedserieus schrijven? Ik zie haar al glimlachen en haar ogen omhoog gooien.

Maar, ik ga gewoon vertrouwen op de waardering die Henry heeft voor de character van Catherine, zoals hij het eigenlijk beschreef toen hij sarcastisch over Isabella Thorpe aan het praten was tegen z'n zus. "Prepare for your sister-in-law, Eleanor, and such a sister-in-law as you must delight in! Open, candid, artless, guileless, with affections strong but simple, forming no pretensions, and knowing no disguise."

Het is niet voor niets dat Elinor glimlachte en zei dat ze blij zou zijn met zo'n zus, want dat is Catherine '"to a 'T'"

Eleanor, Karen, Eleanor.. Nou ja, ik vertrouw daar inderdaad ook op, en hoop dat ze in de wereld van de roman nog een gelukkig leven leidde..

Speaking of which, ik kan me nooit voorstellen, en wil me dat ook niet, precies hoe de personages hun leven in zouden vullen na het boek.. Daarom lees ik ook geen fanfiction. Ik vind het altijd zo'n raar idee dat Darcy en Lizzy waarschijnlijk samen kinderen zouden krijgen, oud zouden worden, en dat Darcy *haar* zou verliezen, en kaal zou worden! Nee, fanfiction is aan mij niet besteed

[Em'ly]

Vind je? Hoezo dat, dan? .......... maar waarom vind je het dan zo "anders"? Het volgt een paar bekende Jane Austen thema's ............ het is satirisch (al ligt dat er bij dit boek nogal dik bovenop - het is minder subtiel dan bijvoorbeeld Persuasion). Je kan S&S zien als een vertegenwoordiging van de Age of Reason & Het Romanticisme, en het is - naar mijn mening - deels daarop geïnspireerd, en een reactie op haar tijd, en dit geldt ook voor Northanger Abbey (which parodies the 'romantic' Gothic novels of that time)..

Anders omdat, het richting fantasie gaat vanwege dat Gothic. En in NA praat JA tegen de lezer. (ik herinder mij niks daarvan niets in de andere boeken) en dat van .......
Iemand die ooit Catherina heeft ontmoet zou nooit hebben gedacht dat zij een heldin is van een verhaal........

Snap je mij nu????????????

[Sebazzel]

Vind je? Hoezo dat, dan? .......... maar waarom vind je het dan zo "anders"? Het volgt een paar bekende Jane Austen thema's ............ het is satirisch (al ligt dat er bij dit boek nogal dik bovenop - het is minder subtiel dan bijvoorbeeld Persuasion). Je kan S&S zien als een vertegenwoordiging van de Age of Reason & Het Romanticisme, en het is - naar mijn mening - deels daarop geïnspireerd, en een reactie op haar tijd, en dit geldt ook voor Northanger Abbey (which parodies the 'romantic' Gothic novels of that time)..

Anders omdat, het richting fantasie gaat vanwege dat Gothic. En in NA praat JA tegen de lezer. (ik herinder mij niks daarvan niets in de andere boeken) en dat van .......
Iemand die ooit Catherina heeft ontmoet zou nooit hebben gedacht dat zij een heldin is van een verhaal........

Snap je mij nu????????????

Ik vind het niet echt neigen naar "fantasy", Catherine relateert alleen heel veel dingen aan de boeken die zij leest.. En
in bijna al haar boeken gebruikt Jane een alwetende en omnipresent narrator, al ligt dat er in NA wel dikker bovenop - en waarom zou je dat niet denken van Catherine, maar wel van bijvoorbeeld Fanny Price? Of anders Marianne Dashwood?

[Em'ly]

Ik vind het niet echt neigen naar "fantasy", Catherine relateert alleen heel veel dingen aan de boeken die zij leest.. En
in bijna al haar boeken gebruikt Jane een alwetende en omnipresent narrator, al ligt dat er in NA wel dikker bovenop - en waarom zou je dat niet denken van Catherine, maar wel van bijvoorbeeld Fanny Price? Of anders Marianne Dashwood?

Neej dat was zeg maar een stukje dat ik nog hlemaal uit mijn hoof had, dat is een totaal ander begin dan bij de andere boeken. En JA praat nooit zo zeg maar tegen de lezer

[Mrs. Murdock]

Ik vond het een heerlijk boek, heb een paar keer echt moeten lachen om de woordkeuze of omschrijvingen. Wel had ik een beetje het gevoel dat het minder door Austen geschreven was. Het was anders, maar wel leuk anders.
Ik heb er dan ook echt van genoten. Heerlijk om een boek voor de eerste keer te lezen. Ik heb Persuasion ook gekocht, dus daar ga ik straks lekker aan beginnen. Alleen Mansfield Park moet dan nog.

Natuurlijk worden Henry en Cathy gelukkig! Ze worden ouder en gaan dingen van elkaar leren. Hij houdt echt van haar, anders vraagt hij haar niet ten huwelijk als zijn vader hem zal disinheriten. Het gaat gewoon helemaal goed komen.
Verder.. mm niet echt opmerkingen of iets dergelijks.. Misschien dat er later nog een opmerking omhoog komt borrelen.

[Linda Elizabeth]

Het leuke van NA vind ik dat het een boek over boeken is. Daarom werkt de alwetende verteller ook beter: ze observeert van een afstand en levert niet alleen commentaar op de personages maar ook op het verhaal en hoe dat al dan niet aan de 'gebruikelijke' regels van een narrative voldoet. Juist door dit observerende geeft het JA alle kans om haar vlijmscherpe wit tentoon te stellen. Maar het houdt de lezer ook wel op een afstand. Ik heb ook het idee dat dat juist Cathy nog wat naiever doet overkomen dan ze daadwerkelijk is: de narrator maakt haar (goedmoedig, dat wel) belachelijk om haar denkbeelden. Henry Tilney is dan af en toe haar 'mouthpiece', met name als ie haar de les leest over haar ideeën over zijn ouders. Als ik dat bijvoorbeeld vergelijk met Lizzie die er in P&P achterkomt hoezeer zij zich heeft vergist over Mr Darcy, zij reflecteerde daar ZELF op en kwam ZELF tot de conclusie dat ze stom bezig was geweest. De narrator ondersteunt dit wel maar legt het niet uit voor de lezer terwijl de hoofdpersoon oblivious is. Catherine is wat dat betreft nog echt een kind dat in de loop van het boek opgroeit (wat het imo een bildungsroman maakt). Maar die afstandelijke vertelstem maakt het boek volgens mij wat lastiger om in te komen en je te verplaatsen in de hoofdpersonen. De lezer word eigenlijk de verteller, niet Catherine. En hoewel iedereen graag Jane Austen wil zijn, natuurlijk, met haar geniale observaties, werkt het het meegesleept worden in de romance wat tegen. :p
Plus het is te merken dat ze nog aan het begin stond van haar schrijfcarriere. Ze zat nog in de laatste fase van het observeren en ontleden, voordat ze zelf een eigen weg baande en literatuurgeschiedenis schreef. In NA hield ze 'de regels' nog in de gaten maar liet ze ook los door ze - liefdevol - belachelijk te maken. In de latere boeken had ze daar lak aan en deed ze waar ze zelf zin in had. De enige regels die daar terugkomen zijn sociale regels als dat het een truth universally acknowledged is that a single man in possession of a good fortune must be in want of a wife, en dat een tweede liefde stellig onmogelijk is.

Wat betreft Henry en Catherine's Happy Ever After denk ik dat het wel goed zit. Ze moeten allebei nog opgroeien, maar dat komt wel goed. Catherine kan van zijn volwassenheid leren, hij kan haar bij de hand nemen en op een rustige manier met dingen kennis laten maken met de beschaafde manier van doen (en dus niet zoals de Thorpes zich gedragen!). Ze is ERG beschermd opgevoed; hij kan haar de rest van de wereld (althans... de rest van Engeland!) laten zien. Aan de andere kant biedt zij hem een hele hoop liefde, wat hij met zijn Vader Van De Eeuw wel kan gebruiken. Had ie naast Eleanor eigenlijk wel iemand die onvoorwaardelijk van hem hield? Volgens mij niet. En Eleanor zit het grootste deel van de tijd op Northanger terwijl hij zn eigen huis heeft. Hij kan een liefhebbend zonnetje in huis wel gebruiken. Daarnaast is Catherine, hoewel onontwikkeld en naief, niet suffig of dom zoals, say, een Mrs Bennet. Ze zal geen great wit worden als Elizabeth, maar ze kan leren. Bovenal heeft ze een goed hart, dat ze on her sleeve draagt. Ze kán niet valse spelletjes spelen. Zie alleen al de scene waarin ze zich vreselijk voelde dat ze haar afspraak met de Tilneys niet door kon laten gaan. Catherine doet wat ze zegt - ze laat zich alleen af en toe meeslepen door haar fancies. :p En ach, ze is immers nog zo jong...

Dus nee, all in all denk ik dat het met de Tilneys wel goed zit.