Oh, ik ook - zoals iedereen als het gaat om de geliefden van Austen! Dit is, denk ik, een van de redenen dat sommige mensen liever 'gewoon' van de boeken blijven genieten, en vermijd de critische essays die Austen en haar werk onder de loep nemen. Carson, die het verzamelin ook heeft geredigeerd, was ook zo een. Bang dat ze minder zou genieten van de verhalen als ze dieper ging kijken. Maar toen heeft ze een cursus gevolgd waar ze zo veel nieuwe inzichten en stof tot nadenken kreeg dat ze vond dat het eigenlijk een toevoeging was op de 'gewone' genot. Dat legt ze heel leuk uit in de voorwoord.
De kernpunt van haar essay is eigenlijk dat in Jane's allereerste boek, de liefde tussen de twee niet zo doordacht en 'logisch' was als in volgende boeken. Jane deed er een beetje luchtig over in het vastleggen van waarom die twee bij elkaar hoorde. De omniprescent narrator geeft ook toe op een bepaalde moment dat de affectie van Henry Tilney is gebasseerd in - gratitude!
"She was assured of his affection; and that heart in return was solicited, which, perhaps, they pretty equally knew was already entirely his own; for, though Henry was now sincerely attached to her, though he felt and delighted in all the excellencies of her character and truly loved her society, I must confess that his affection originated in nothing better than gratitude, or, in other words, that a persuasion of her partiality for him had been the only cause of giving her a serious thought. It is a new circumstance in romance, I acknowledge, and dreadfully derogatory of an heroine’s dignity; but if it be as new in common life, the credit of a wild imagination will at least be all my own."
Zelfs de uitspraak, "To begin perfect happiness at the respective ages of 26 and 18 is to do pretty well," moet toch wel een beetje tongue-in-cheek zijn. Ik bedoel, kom op,
perfect happiness 
? Dit is Austen, mensen. Zou ze ooit zoiets bloedserieus schrijven? Ik zie haar al glimlachen en haar ogen omhoog gooien.
Maar, ik ga gewoon vertrouwen op de waardering die Henry heeft voor de character van Catherine, zoals hij het eigenlijk beschreef toen hij sarcastisch over Isabella Thorpe aan het praten was tegen z'n zus. "Prepare for your sister-in-law, Eleanor, and such a sister-in-law as you must delight in! Open, candid, artless, guileless, with affections strong but simple, forming no pretensions, and knowing no disguise."
Het is niet voor niets dat Elinor glimlachte en zei dat ze blij zou zijn met zo'n zus, want dat is Catherine '"to a 'T'"