EMMA.

[Sebazzel]

De film 'Becoming Jane' (die erg leuk als historisch drama is, maar die grove 'liberties' neemt met wat bekend is over het leven van Austen) is gebaseerd op het zeer interessant - en best goed onderbouwd - biografie 'Becoming Jane Austen' van Jon Spence.

Ja, dat kan ik beamen. Het is ook één van de leukere biografieën om te lezen. Die van Claire Tomalin is, in my opinion, tot nu toe de beste. Ook heb ik in de universiteitsbibliotheek "Jane Austen: A Family Record gelezen" waar Deirdre Lefaye eigenlijk alleen feiten behandelt en zo min mogelijk speculeert: heel erg historisch correct dus.

De film Becoming Jane is ook erg leuk, maar ik vind Hathaway's accent niet overtuigend. Ook komen er personages in voor die niet echt bestonden en die Jane niet gekend heeft. Er zijn enkele overeenkomsten met haar leven, maar de cynische persoon in mij vindt de film wel een beetje een sell-out: plak er de naam Jane Austen op en het verkoopt. Een meer accurate verfilming is Miss Austen Regrets, waar uitgebreid onderzoek voor is gedaan en waar fragmenten uit haar brieven voor het filmscript zijn gebruik. Ook hier zijn natuurlijk vrijheden genomen omdat er altijd 'gaps' zijn in onze kennis en understanding over bepaalde motieven die ze gehad heeft voor bepaalde acties, maar het plot is veel waarschijnlijker dan dat van Becoming Jane.

[Kenim]

Ha!
Er staat me nog het een en ander te wachten! Ik heb emma en persuasion nog niet gelezen, oh, en mansfield park ook niet. Je ziet maar, ik ben nog een eersteklas groentje! Daarom kan ik ook nog niet oordelen, maar Northanger is heel leuk. Persuasion is de eerstvolgende die ik ga lezen, ik ben ook erg benieuwd wat ik daarvan ga vinden, hoor idd van meerdere kanten dat ie erg goed is. En het is natuurlijk haar laatste boek dus toen in de top van haar ontwikkeling.

Over Henry Tilney bedoel ik eigenlijk niet dat hij sympathieker in de zin van 'een beter mens' is, maar inderdaad dat spontane/plagerige/sprankelende ja, dat valt op..
Die verklaring van Spence (al ken ik zijn biografie verder niet) die is best interessant. Het lijkt
op wat ik heb gezien in de docu 'the real jane austen'. Daar wordt gezegd dat ze, nadat ze een soort van gedumpt was door Lefroy, vond dat zijzelf en Lefroy allebei te spontaan waren geweest. Iedereen duidelijk kunnen zien dat ze een een voorkeur voor elkaar hadden. Sindsdien zou ze enige degelijkheid en terughoudendheid als goede eigenschappen waarderen. Ik kan me best voorstellen dat ze sinds die tijd spontaniteit als karaktereigenschap niet meer zo graag toekende aan haar helden.

Terugkomend op Northanger, ik heb nog niet ontdekt dat Henry Tilney fouten heeft waarvan hij moet leren. Hij lijkt goed te zijn zoals hij is, een soort kant en klare 'hoofdprijs' voor Catherine als zij haar lessen geleerd heeft. Klopt dat? Bij P&P zie je weer dat ze allebei fouten maken en stappen
naar elkaar moeten doen. Verschilt dat per boek of heeft dit iets met jane haar ontwikkeling
in het schrijven te maken?

[Karenlee]

Terugkomend op Northanger, ik heb nog niet ontdekt dat Henry Tilney fouten heeft waarvan hij moet leren. Hij lijkt goed te zijn zoals hij is, een soort kant en klare 'hoofdprijs' voor Catherine als zij haar lessen geleerd heeft. Klopt dat? Bij P&P zie je weer dat ze allebei fouten maken en stappen naar elkaar moeten doen. Verschilt dat per boek of heeft dit iets met jane haar ontwikkeling in het schrijven te maken?

Inderdaad, zoals Austen Henry Tilney voorstelt, heeft hij geen 'fouten' waar hij van moet leren. Maar dat was haar allereerste boek en haar meest levendige en innemende hero. Daarna scheelt het inderdaad van boek tot boek - voor zowel de held als de heldin. Soms moet zij iets leren, soms hij - en soms allebei. Zelfs de geweldige Captain Wentworth moest ook beseffen aan het eind van Persuasion dat zijn gekrenkte trots zijn eigen geluk jaren lang in de weg heeft gestaan. Het is, denk ik, een rode draad dat je vanaf het begin tot het eind ziet in haar werk. Hoe mensen hun eigen geluk in de weg kunnen staan door hun eigen.... vul de vakjes maar in.

[Diewertje]

Henry Tilney heeft niet zozeer fouten waarvan hij moet leren, maar moet hij wel leren voor zichzelf opkomen tegen zijn vader en te kiezen voor de arme Catherine. Dat is zijn proces dat hij door moet maken. Maar dit gaat eigenlijk vanzelf, zonder slag of stoot en wordt ook amper beschreven in het boek.

[Miss Mary]

Hoe mensen hun eigen geluk in de weg kunnen staan door hun eigen.... vul de vakjes maar in.

Dankje, Karen. Dat is heldere taal waar ik nu zelf even heel veel aan heb. Je bent voor mij vandaag een waardevolle inspiratiebron (of eigenlijk Jane Austen, maar jij hebt het er even uitgevist)!